Henüz Bir İsmi Yok...

HENÜZ BİR İSMİ YOK ÇÜNKÜ MÜKEMMEL OLMASIN* / Zeynep Arkan

Güzel şeyleri beklemek için koşmak gerekli

Oturdum bekledim, yürüdüm bekledim, koştum bekledim.

Güzel olsundu, güzel gelsindi, bekledim

Dedim şimdi bu masum ve iyi. Bu kalsın bana, azı çoğu olmaz bunun

İyisi ve kötüsü için günlerin

İyisi ve kötüsü için gecelerin

Bu bana kalsın dedim, gerisine inanmıyorum artık.

Bir musibete uğrayınca “bundan sonra” dersin

Bunu saymam, bundan sonra inanmam bir daha.

Esirgeyen ve bağışlayan

Tamamlayan ve kaynaştıran adıyla,

Sadece yalnız kalınca hatırlanan adını

Birlikte anmak için unut, kalbinde kalanları.

Soğuk ve karanlığın sahibi, aydınlığa kavuşturur kalbimi

Sabaha kavuşturur, felaha kavuşturur, kimi benden alırsa

Dilimde insan eksilten dua

Giden hep eksik bırakır, bir şiirde tamamlanır arzusu

Adı yarım kalan annenin duasında

Hep yarım kalan adımızla, adımını yarıştıran kullara

Söz vermişti dünya, kaldırıma çarpmazsam

Kendimi tek parça karşıya ulaştırsam

Verecekti yüzde yüz, tamamlanmış, beklenmiş

Lavaboda yüzüne soğuk sular çarpılmış

Uykusu uyunmamış, yemeği yenilmemiş

Sesi hiç duyulmamış bir kalbin gürültüsü.

İnanırsan masumca gelir

İnanırsan hesabı hep ertelenir

İnanırsan en güzeli hesabını bilmeyendir

İnanırsan belki tamamlanır

Eylül’ün akşamı ve odanın ortasında bir yarım anne.

Bir gün baş başa kaldık, oyuncaksız odada

Dedi ki: baş başa kaldık, bak dünya ne kadar oyuncaksız.

Odanın kapısı açık, yüzde yirmi beş şansını da kullandın.

Senindir cömert dünya, oyuncaksız olsa da.

Hangi kapıdan çıksam ikincisi açılır.

*Hece/ Şubat - 2013

KAĞIT RENKLERİ/ Zeynep Arkan *

Bütün ithafları kaldırdım şiirlerimdeki

Diyen Sami Baydar’a yanına ne aldın peki, diye soramadan gitmesini

Tavansız bir şadırvandan gökyüzüne bakarak

Hiç görmediğimiz kağıt renklerine yazdığını bilmedik.

Bizim ahkâmlarımız çoktur. Mesela bizde dünya da çoktu, isteseydi verirdik

İstemeden vermeyi bilseydik bir mandalinayı soyar gibi kolayca

Bir eli kırılınca diğerine bakarak düzelten

İlkel insanlardan çok ileride

Öyle çok ileride bir yerde, çok fazla

Uzaklaştıktan sonra anlaşılan bir mesafede çok yakından bakılınca hepimiz

Sağa sola fırlatılmış insan özetleri.

Anlattıkça kayboluyor anılar ve sanki yaşanmamış

Çürüyen bir makyajın altında da güzeliz

Dünyada bakacak bir yer yok, anılar kayboldular

Kare bir masanın etrafında Mahşerin Dört Atlısı

Çorbasını bitirip yemeğine geçerken

Ayağıyla merdiveni konuşturan bir adam

Dünyayı odasına asıp, pencereden bakmayan

Konuklarını yollayıp bakmamış hiç ardına.

Merzifon'da ahşap bir ev, içten merdivenli bir kalp 

En büyük değer, en küçük değer

En küçük değere ulaşmış ağır suçları.

Ne kadar çok acısanız da yüksekten bakan merhametiniz

Yüzüne söylenemez kelimeler için ölümü bekleyen

Bir kaçağı karanlıkta kıstıran korkudan daha derin

Kalpler yanılır ve yer bulamaz yanılmamışların yanında

Arzuların başlayış ve bitiş saatleri sizin ağzınızda

Yüzünü solduracak çiçeklerin gölgesinde uyuyan güzelliğin.

Bir zamanlar belki o da gülmüştü arkadaşlarıyla.

*Hacı Şair / Mart-2013